De wind ruisde door haar dikke wintervacht. Sneeuwvlokjes hechtte zich vast aan haar vacht om deze barre nacht door te komen. De twee jarige wolvin keek naar de lucht, de maan stond hoog aan de ijle berglucht, maar was nauwelijks zichtbaar door de sneeuwstorm die raasde over dit ongerepte landschap. Ze keek met haar amberkleurige kijkers rond, inspecterend of er een mogelijke prooi was, of iemand die haar gezelschap of warmte kon bieden. In de verte zag ze een witte schim die ze nauwelijks kon onderscheiden van de miljoenen sneeuwvlokjes, een warm gevoel borrelde op, haar staart kwam in actie en begon te kwispelen. Met een klein glimlachje begroette ze de al oudere, witte reu, en raakte even zijn snuit aan met de hare. "Gegroet" zei ze en boog haar hoofd even om te laten weten dat ze geen gevaar vormde, zij wist immers al dat hij geen gevaar voor háár zou vormen. Ze bleef glimlachen, wachtend op een reactie. "Hallo," zei de reu met een verassend heldere stem "Wat brengt een jonge wolvin als jouw hier?" luidde de vraag. Eternal keek verbaasd op, maar besloot dat ze beter eerst warmte kon zoeken in plaats van heel haar levensverhaal te vertellen. Ze ging dicht tegen de reu aanliggen, om zo lichaamswarmte te delen, en schraapte haar keel. "Ik weet het nog als de dag van gisteren..."
Eternal is geboren in het land van de Moonchilds, haar moeder was een échte Moonchild, maat haar vader niet. Haar oma was namelijk een Halfchild, ze was de schande van de familie. In haar loopsheid gedekt door haar opa, die vervolgens gedwongen was om haar te helpen met de pups. Vele overleden die barre winter, maar alleen haar vader en zijn zus overleefde. Haar vader kreeg maar één opdracht: herstel de naam van de familie, en krijg zo snel mogelijk een Moonchild als teefje. Zo ontstond Eternal en haar zussen, puur een zakelijk nestje. Het opvallende aan dit nest was dat er álleen teefjes waren geboren. Al snel groeide de pups op, en al haar zussen gingen naar alle kanten van FAR om een soulmate te zoeken. Maar Eternal bleef over, ze voelde een bepaalde plicht om haar vader te verdedigen tegen zijn vele zwaktes, en dat was de grootste fout in haar leven. Toen ze 1 jaar oud was vielen de Sunchilds aan, de bruine wolven vielen hun territorium binnen, en Eternal en haar moeder probeerde ze uit alle macht tegen te houden, waarop haar moeder vluchtte. Ze kwamen voor haar oma en haar vader! Ze wilde opeisen wat eens van hun was, en ook hun schande doodde. Maar Eternal stak er een stokje voor, ze hield de wolven uit alle macht tegen, maar een zwarte, odd-eyed wolf duwde haar om, waarna ze met haar hoofd tegen een rots viel. Ze was knock-out, seconden verstreken, minuten verstreken, kostbare tijd liep weg! Langzaam kwam ze bij, en in paniek rende ze naar hun hol toe, daar lag haar vader, hij had een ernstige, ope wond in zijn buik, haar oma was al overleden. Ze wist zelf ook dat ze moest vluchten voordat de wolven hun territorium kwamen opeisen, maar ze besloot bij haar vader te blijven. Die nacht was de koudste nacht die ze ooit had meegemaakt, ijs hechtte zich aan haar vacht, en ze trilde door honger en kou. 's Ochtends schudde ze aan het levenloze lijf van haar vader, hij was gestorven. Een traan viel op zijn bevroren vacht, meerdere tranen kwamen, langzaam ontdooide stukjes van zijn vacht door de warmte ervan. Ze besloot afscheid te nemen, en verliet het hol. Daar liet ze één huiveringwekkende huil horen, toen verkreeg ze haar Abilitie. Een warm gevoel trok in haar lichaam, vanaf nu zou ze nooit meer wolven onderschatten. Bij elke ontmoeting zou ze een koud of warm gevoel krijgen om te weten of de wolf vijandig of vriendschappelijk was.
Laatst aangepast door Eternal op do jul 15, 2010 2:54 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Portal 
