Searching.....

[Alleen bedoelt voor Kio en Kelouw, tenzij je toestemming hebt]

Kelouw schoot als een gek door de bossen heen. Hij had nog geen dag geleden gehoord dat hij een zoon had. Eentje die leefde. Meteen was hij vertrokken uit het niemandsland waar hij een heel jaar lang had geleefd en opzoek gegaan naar zijn zoon. Hij had te horen gekregen dat hij hier ergens moest zijn, hier was in ieder geval voor het laatst gezien. De hoge bomen schoten voorbij. Alsof alles om hem heen in één egale bruinig, groene kleur veranderde.
Krak. "Kai!!!", bracht Kelouw ineens zielig uit. Door zijn onvoorzichtigheid en enthousiasme had Kelouw niet gekeken waar hij precies zijn poten neerzette en was blijven haken achter een kleine wortel. Meteen was hij afgeremd en probeerde nu verder te hinken, al ging het nogal moeilijk. In de verte zag hij een open plek. Hij zette dat als doel uit om in ieder geval te bereiken. Hier onder de hoge bomen was het te donker om de schade van zijn poot te beoordelen.
Hinkend ging Kelouw verder. Het duurde nog minstens een kwartier voor hij de plek had bereikt. Het ging met veel vallen en opstaan, maar hij was een doorzetter. Zeker als het om zijn zoon ging. Kreunend van de pijn, die nu zijn hele poot doordrenkte, ging Kelouw op de open plek liggen. Hij boog zich over zijn linker-achterpoot en inspecteerde de schade. Het zag er niet goed uit, maar erg ernstig was het ook niet. Het bloedde wat, want er zaten een aantal kleine sneetjes in en zijn poot was duidelijk gekneusd. Dat kon dus nog wel even duren. Langzaam en met veel pijn boog Kelouw zich nog verder over zijn poot heen en begon nu langzaam en met veel onderbrekingen zijn poot schoon te likken. Terwijl hij dit deed schoot er ineens de gedachte voorbij dat zijn zoon hem misschien wel helemaal niet zou accepteren. Hij was de slechte vader geweest die de moeder achter zich had gelaten en haar bruut had zonder enige tegenstribbeling had laten vermoorden. Als hij die zoon was geweest zou hij nooit of te nimmer nog iets van die vader willen horen. Laat staan weer vrolijk samen met hem verder leven alsof er niets was gebeurd.
"Kai!!!" Door zijn afgedwaalde gedachten had hij weer niet opgelet en zijn poot te ruw behandeld.
Al snel kwam de gedachtestroom weer terug. Zijn zoon kende hem niet eens en had waarschijnlijk alleen de slechte verhalen over hem gehoord. Zoals het weglopen bij de roedel en het in de steek laten van iedereen om hem heen. Hoe kon die zoon hem ooit accepteren? Kelouw zuchtte. Ineens besefte hij zich dat dit eigenlijk helemaal geen goed idee was geweest. Hoe had hij het ooit in zijn hoofd kunnen halen. Hij had beter in dat stukje niemandsland kunnen blijven. Dat zou ook nog eens beter zijn geweest voor zijn zoon.